V edycja Konkursu o Nagrodę Naukową im. Prof. Walthera Hermana Nernsta
Nagroda im. Prof. W. H. Nernsta ustanowiona została wspólnie przez Instytut Energetyki i Politechnikę Warszawską. Nagrody są indywidualnymi wyróżnieniami przyznawanymi za znaczące osiągnięcia naukowe, techniczne i praktyczne związane z procesami elektrochemicznymi (elektrolizery/ogniwa paliwowe). Nagrody przyznawane są badaczom polskim lub cudzoziemcom zatrudnionym w Polsce, którzy nie przekroczyli 50 roku życia, aby wyróżnić badaczy, którzy wnoszą szczególny wkład w rozwój technologii wodorowych.
Walther Hermann Nernst (ur. 25 czerwca 1864 w Wąbrzeźnie, zm. 18 listopada 1941 w Zibelle, obecnie Niwica) – urodzony na terenie Polski fizyk i chemik niemiecki, laureat Nagrody Nobla z chemii w 1920 roku. Był profesorem uniwersytetów w Getyndze i Berlinie oraz dyrektorem Instytutu Fizyki w Berlinie. Zajmował się w pracy naukowej termodynamiką ciała stałego, elektrochemią i teorią roztworów. W roku 1886 wraz z Albertem von Ettingshausenem (1850–1932) odkrył zjawisko termomagnetyczne, znane też jako zjawisko Nernsta lub zjawisko Nernsta-Ettingshausena. Skonstruował tzw. lampę Nernsta (1889), emitującą światło zbliżone do dziennego i stanowiące pośrednie ogniwo między żarówką z żarnikiem węglowym a żarówką z żarnikiem metalowym. W 1906 sformułował tzw. trzecią zasadę termodynamiki (nazywaną też zasadą Nernsta), określającą charakter zmian wielkości termodynamicznych w temperaturach bliskich zera bezwzględnego. Podał też prawo podziału, określane często współcześnie jako prawo podziału Nernsta. Efektem jego prac nad elektrochemią są równania znane jako równanie Nernsta i równanie Nernsta-Einsteina. W 1887 roku przedstawił koncepcję opisu matematycznego zasady działania ogniwa paliwowego w formie znanej i stosowanej dzisiaj jako równanie Nernsta.